Współdziałaj!

Ten rok utwierdza mnie w przekonaniu, które tliło się gdzieś z tyłu mojej głowy już od dawna, ale ostatnio szczególnie wyraźnie znajduję potwierdzenie tego przekonania w rzeczywistości.

A chodzi o to, że najważniejsze jest, aby działać. Nie być biernym, podejmować inicjatywę, brać sprawy w swoje ręce.

Tak łatwo jest poddać się losowi! Czekać dokąd zaniesie nas prąd, nie próbując nawet zamachać wiosłem. Przecież "w końcu gdzieś wylądujemy". Jasne, gdzieś na pewno. Ale skoro mamy wpływ, chociażby niewielki, na kurs naszej łodzi, to myślę, że obowiązkiem jest go wykorzystać.

Pewien człowiek gór (a wiadomo, że ludzie gór to mądrzy ludzie) powiedział kiedyś, że "należy wciąż podejmować decyzje; nawet jeśli są one niewłaściwe". Nawet jeśli w konsekwecji swojego wyboru, cofniesz się zamiast pójść do przodu, to nadal oznacza, że nie stoisz w miejscu. Dzięki temu możesz mieć szansę spojrzeć z dystansu na punkt, w którym znajdowałeś się wcześniej i zyskać nową perspektywę.

Nie przepadam za powiedzeniem "lepiej żałować, że się coś zrobiło niż, że się czegoś nie zrobiło". Mam wrażenie, że bardzo często jest wykorzystywane jako usprawiedliwienie dla zwykłej głupoty. Ale jest w nim ziarnko prawdy. Jeśli masz jakąś niezałatwioną sprawę, która nie daje ci spokoju i trzyma cię w miejcu, to zrób co w twojej mocy, aby ją zamknąć. Być może sam proces będzie niekomfortowy; być może nawet tuż po będziesz żałował, że zdecydowałeś się na ten krok. Ale po jakimś czasie poczujesz, że może iść dalej. Choć może nie wszystko poszło po twojej myśli, to udało ci się zostawić ten etap w przeszłości i oderwać się od niego.

Święty Paweł napisał, że "Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra" (Rz 8, 28). To znaczy, że masz po prostu działać, a On będzie z tobą, nawet jeśli zabłądzisz. I jeszcze wyprowadzi z tego dobro.